Keloğlan Keleşoğlan

Yazar

Mehmet Güler

Yayınevi

Özyürek Yayıncılık

Dil

Türkçe

Sayfa s.

78

Badem gözlü, sırma saçlı çocuklar olur da kel çocuk olmaz mı? Keloğlan da bunlardan biri. İçinizden biri. Bu masalı yazan, okuyan gibi. Başı kel ama sırma saçlılar unutulur da Keloğlan unutulmaz. Binlerce yıldır masalların içinde yaşar durur.
(Arka Kapak)

Evvel zaman içinde, küçük bir köyde ben Keloğlan ve anam birlikte yaşardık. Öyle bol bulamaç bulamaz, döke saça yiyemezdik. Çok yoksulduk. Ben eşeğimle dağdan odun çekerdim. Değirmene giderdim. Anam el kapılarında çalışırdı ama nedense evimizde bir, iki olmazdı. Zavallı anam, akşam oldu mu kör kandilinin altında yama yapar, sökük dikerdi. Diktiği sökük değil, yoksulluğumuzdu sanki. Yıllardır hiç değişmemişti yaşantımız. Değişecekmiş gibi de gözükmüyordu. Ağzında tek dişi kalmayan anam, bir gün görmeden göçüp gidecekti...
(Kitabın İçinden)